Abies concolor – Jodła kalifornijska, J. jednobarwna: Duże, silnie rosnące drzewo o regularnym, stożkowym pokroju, osiągające do 12 m wysokości. Niebieskozielone jednobarwne długie igły wygięte są ku górze. Drzewo o bardzo małych wymaganiach glebowych i środowiskowych. Znajduje zastosowanie w dużych ogrodach, parkach i w zieleni osiedlowej w całym kraju. Pochodzi z górskich rejonów stanów Kalifornia, Utah i Kolorado, USA.

            Abies nordmaniana -  Jodła kaukaska, J. Nordmanna: Drzewo o regularnym pokroju szerokiego stożka i szybkim wzroście osiągające w wieku 30 lat ponad 10 m wys. Igły dość długie, ciemnozielone, błyszczące. Drzewo wymaga do intensywnego wzrostu żyznych gleb i wysokiej wilgotności powietrza. Gatunek podatny na przemarzanie! Do stosowania w dużych ogrodach i parkach w zachodniej części Polski. Pochodzi z gór Zachodniego Kaukazu (Gruzja, Turcja, Rosja).​  

   Abies alba – Jodła pospolita, J. biała: Drzewo o stożkowatej koronie,

strzelistym pniu i konarach ułożonych okółkowo. Dorasta do 30-50 m wys. Igły spłaszczone, błyszczące, ciemnozielone, z zaznaczonymi pod spodem dwoma białymi paskami. Szyszki duże, zielone, rozsypujące się po dojrzeniu nasion. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i głębokich. Wrażliwa w młodości na niskie temperatury. Gatunek o dużych wymaganiach wilgotnościowych, podatny na zanieczyszczenia powietrza. Gatunek rodzimy - w Polsce przebiega granica jej naturalnego północnego zasięgu

.Picea abies – Świerk pospolity: Drzewo o stożkowatej, smukłej

koronie. Dorasta do 50 m wys. i 2 m średnicy pnia. Igły Krótkie (1–3 cm), zaostrzone o kwadratowym przekroju poprzecznym. Ułożone równomiernie na gałęziach. Pozostają na gałązkach przez 5-7 lat. Szyszki długie, zwisające. Opadają w całości. Nasiona świerka stanowią pokarm dla leśnych ptaków i mniejszych zwierząt. Gatunek o dużych wymaganiach siedliskowych w zakresie wilgotności i czystości powietrza. Najlepiej sprzyja mu wilgotny klimat górski. Gatunek rodzimy. Rośnie w północno-wschodniej części Polski, a na południu kraju -  w górach i na pogórzu. W ”pasie bezświerkowym” w centralnej i zachodniej Polsce  - nie występuje. Znosi cięcie i formowanie. Nadaje się na regularnie cięte żywopłoty

.         Picea omorika -  Świerk serbski: Drzewo o koronie strzelistej, pokroju bardzo wąskim, regularnym. Rośnie szybko i  silnie utrzymując przez cały czas charakterystyczny 'choinkowy' kształt. Dorasta w warunkach naturalnych do 30 m wysokości, a u nas do 20 m. Igły płaskie, 1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, od spodu niebieskawobiałe z dwoma białymi paskami, gęsto ułożone na pędach. Szyszki długo utrzymują się na drzewie. Gatunek nie ma specjalnie dużych wymagań glebowych. Dobrze znosi klimat miejski. Doskonale nadaje się do cięcia i formowania.

Picea pungens

– Świerk kłujący, Ś. srebrny: Duże drzewo o regularnym, stożkowym pokroju. W naturalnym środowisku przekracza wysokość 30 m. Gałęzie sztywne, odstające pod kątem prostym od przewodnika. Igły sztywne, zaostrzone, bardzo kłujące, do 3 cm długości, czworokanciaste, ułożone promieniście, niebieskozielone - na młodych pędach srebrnosine. Szyszki zwisające, jasnobrązowe, długości 8-10 cm. Gatunek o małych wymaganiach glebowych i wilgotnościowych. Odporny na niskie temp. i warunki miejskie. Pochodzi z Gór Skalistych  na zachodzie Ameryki Północnej